Mijn nieuwe "carrière" als web-desiger lijkt nu een volgende fase in te gaan.
Met een betaalde opdracht achter de rug, een in de maak en nog een aantal verzoeken voor aanpassingen van bestaande websites gaat het balletje aardig rollen. Daar zou ik blij mee moeten zijn, maar het voelt vreemd. Want wil ik de stap wel maken?
Tuurlijk zegt een vriendin, je start toch lekker je eigen bedrijfje, eigen baas, dus eigen tempo, alles wat je verdient is meegenomen. Kon ik het maar zo simpel zien. Want wat doe ik met een Internetverbinding die het af laat weten, mijn (nog) beperkte kennis, werkvergunning, taksregistratie, en ben ik geen concurrentie voor de jongelui die we net hebben getraind met het EasySites project?
Natuurlijk niet, zegt een andere vriendin, er zijn er velen die binnen de expatgemeenschap wat bijklussen, er is geen haan die er naar kraait. En wat betreft kennis: al doende leer je. Dat laatste geld natuurlijk helemaal in het IT wereldje, wat je vandaag leert is morgen achterhaald, dus blijven leren moet je toch wel. En die expatmarkt is geen doelgroep voor EasySites, dus wat geeft het. Ik moet haar gelijk geven want dat laatste klopt ook. De paar potentiële klanten die ik sprak willen liever een site laten maken door een mede-expat, dan een jonge Oegandees die een hoop bling-bling op een site zet en denkt dat twintig verschillende lettertypes en kleuren mooi zijn. Voeg daar ook nog wat 'slang' en in SMS stijl geschreven tekst bij…Graag had ik nog verder gewerkt aan het EasySites project, maar dat zat er helaas niet in.
Dus daar gaan we: Heb je altijd al een website gewild, maar geen idee hoe het aan te pakken? Neem nu contact met mij op om te kijken wat er mogelijk is!
Monday, March 23, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment