Tevree met twee?

Onze kleine Thijmen is opeens echt een grote jongen.

Na ruim twee en half jaar is hij eindelijk van de borst. Geen gezeur meer om geheime missies onder codenaam 'Op Stoel'. Geen onpasselijk gesjor aan m'n shirt tijdens een bezoek aan een restaurant of op een feestje. Geen opmerkingen meer van Pakistaanse moeders op school over hoe ongehoord het is om een jongen na twee jaar nog borstvoeding te geven ."Want dan zijn ze zich er van bewust…" Wat!? Waarvan? Blote borsten, bedoelt ze dat nu echt? Ja, want een meisje magje blijkbaar langer borstvoeding geven. En waarom krijg ik steeds die adviezen over sambal en andere vieze goedjes op je tepels? Heb ik soms gezegd te willen stoppen of mijn kind te willen martellen?

Maar nu het zover is hoor je mij overigens niet klagen hoor. Alhoewel, met het stoppen van de borstvoeding lijkt ook de hele hormoonhuishouding ondersteboven te raken en daar had ik geen rekening mee gehouden. Verbeeld ik me dat nou of schreeuwt mijn lijf weer om een nieuwe zwangerschap? Pukkels, hoofdpijn, en andere vage klachten duiken opeens weer op. En krijg ik nu echt steeds meer vragen van anderen of we nog voor 'een derde' gaan?

Thijmen werkt ook helemaal mee aan het derde-kind-scenario, want sinds kort gaat hij met heel veel plezier naar een klein peuterschooltje voor drie ochtenden in de week. In plaats van dat ik denk, nu kan ik me wat gaan richten op mijn nieuwe carrière, denk ik: nu heb ik tijd voor een nieuwe baby. Ook heeft hij besloten dat we sinds kort niet meer hoeven te slepen met luiers. Binnen twee weken tijd zit meneer minstens zes keer per dag op het potje en produceert hij het ene "weer-een-klein drolletje-mamma!" na het andere. 's Nachts is hij zonder problemen droog. De truc bleek hem te zitten in beloven van een vervroegt verjaardagspartijtje. Dus hoewel hij voorlopig nog geen drie wordt, heeft hij zijn kaarsjes alvast geblazen en hebben we "happy birthday" gezongen ter ere van zijn prestatie.

Blijft de vraag: tevree met twee of toch...?