Weg van de consumptiemaatschappij, terug in Kampala

Na 7 weken Nederland, Italië en Griekenland kon ik weer erg genieten van thuiskomst in Kampala. Of misschien is 'genieten' niet het goede woord. Ik bedoel dat er een soort rust over me heen kwam. Tevredenheid met wat we hier hebben, of misschien nog beter gezegd, wat we niet hebben. De stroom is geregeld uit, de inverter kan net een lampje laten branden. Het water uit de kraan is bruin en de thee smaak bagger. De telefoon was en is al weken dood, who cares! De schappen in de supermarkt zijn leeg. Met moeite zoek ik de noodzakelijke boodschappen bij elkaar. Droog brood, verlepte groente, zak pasta, tomaten in blik. Maar het geeft niet, want die overtollige vakantiekilo's moeten er toch weer af. En met die paar ingrediënten kook ik zo weer een smakelijk maaltje. Vaak denk ik hier terug aan mijn jeugd toen we statiegeldflessen verzamelden om een pak melk en meel te kunnen kopen voor pannenkoeken, of hoe m’n moeder heerlijke broodschotel maakte van droge korstjes. In Kampala is de melkprijs in een week tijd verdubbeld i.v.m. de droogte en daardoor lage productie en zelfs koeiensterfte. Ongezouten boter en kaas is haast niet te krijgen.

Ook ga ik weer makkelijk terug naar de dagelijkse routine: drie keer op en neer naar school over een stoffige hobbelweg. Koffiedrinken met roddelende moeders in de kantine, proberen te werken aan m'n websites met een haperend internet, Menno ophalen van z'n werk, koken, kinderen naar bed en op de luie stoel ploffen voor nog maar weer eens twee afleveringen van Jack Bauer's 24 season 7. Hoe simpel kan het leven zijn! En toch vind ik het heerlijk. Het huis weer lekker ruim, het weer is prachtig en de tuin is na een bui veranderd in een groene oase, de konijnen huppelen vrolijk los en de kat is ook weer gedomesticeerd na 7 weken ongestoord hagedissen en muizen vangen. Het sociale netwerk draait weer op volle toeren en ik ben begonnen met een heuse zwemcursus. Al goed en wel, maar sinds twee dagen hebben we toch weer kennis kunnen maken met de nadelen van het wonen hier. Het rommelt in Kampala. De korte lontjes zijn weer ontstokken...(wordt vervolgd)